ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΥΟ ΛΑΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

Γράφει ο Νίκος Αθ. Μπάτσος, Ιστορικός Ερευνητής

H Αρβανίτικη ή Αρβωνίτικη δεν είναι γλώσσα των Αλβανών αλλά των μακρινών προγόνων μας των Πελασγών.

Εδώ θα αναφερθώ μόνο σε λίγα αποσπάσματα από το βιβλίο.

Την Αρβωνίτικη γλώσσα που πήρε το όνομά της από την αρχαία πόλη ΑΡΒΩΝ ή Αρβανίτικη αργότερα, την ομιλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες της Ηπείρου, και της Ιλλυρίας, χιλιάδες χρόνια πριν έρθουν οι Αλβανοί στην Ευρώπη, από την εποχή των Πελασγών.

Οι Αλβανοί ήρθαν στην Ευρώπη τον 12ο αι. μ.Χ. πρώτα στην Λομβαρδία και μετά στην Β. Ιλλυρία.

Πληθυσμός και χωριά των Αρβανιτών 1879 – 1907 [2005]

Δημήτρη Λιθοξόου




Η ελληνική κρατική διανόηση, πέρα από το πρόβλημα της αντιπαράθεσης στο σλαβικό ζήτημα με τον Φαλμεράυερ (υπερασπιζόμενη τον εθνικό μύθο που κατασκεύασε), αντιμετώπισε εξ αρχής, ένα σοβαρότερο, μη λόγιο, αλλά ζωντανό πρόβλημα: την ύπαρξη των Αρβανιτών.

Η Αθήνα, η πρωτεύουσα του νέου βασιλείου, βρισκόταν γεωγραφικά, στο κέντρο μιας αλβανόφωνης ανθρωποθάλασσας, καθώς ήταν περικυκλωμένη από δεκάδες αρβανιτοχώρια.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κυριακίου

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κυριακίου, είναι ότι σε παλαιότερες εποχές επικράτησε το αρβανίτικο γλωσσικό ιδίωμα. Σήμερα, βέβαια, μόνο η τρίτη ηλικία εξακολουθεί να μιλάει τα αρβανίτικα, με ελάχιστες εξαιρέσεις στους νέους.

Ας προσπαθήσουμε, όμως να κάνουμε μια σύντομη ιστορική επισκόπηση, σε ότι αφορά τους Αρβανίτες (αν και οι απόψεις διίστανται), αφού συνδέονται με την ιστορία του χωριού μας. Η λέξη "Αρβανίτης" είναι ελληνική, πολύ παλιότερη του λατινογενούς "Αλβανός" και του σημερινού "Σκιπετάρ".

Οι Αρβανίτες του Ελικώνα - Ο Τόπος και το Τραγούδι του

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΑΠΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ

άρθρο του καθηγητή Γιάννη Πέππα
δημοσιεύθηκε στο facebook στην ομάδαΑΡΒΑΝΙΤΕΣ




Πάνε 30 χρόνια που ξεκίνησε ένα δόλιο, ύπουλο παιχνίδι απ΄ τη γνωστή δράκα να πληγούν, μεταλλαχθούν και αφελληνιστούν τα αρβανίτικα.
Ας τα πάρουμε απ΄ την αρχή, ένα-ένα:
1. Ποιος είναι ο απώτερος στρατηγικός στόχος "των άλλων";
Να πληγεί ο συμπαγής εθνικός λαϊκός κορμός του ελληνικού έθνους. Να αποδομηθεί σταδιακά. Να καταπέσουν οι συνεκτικοί αρμοί του.
Μη βιαστεί κανείς να αναφερθεί σε θεωρίες συνωμοσίας και φοβικά, εσωστρεφή σύνδρομα. Η Ελλάδα είναι πολύ καλό και πλούσιο φιλέτο για να έμενε έξω από γεωστρατηγικές μεθοδεύσεις, τακτικούς σχεδιασμούς και πολιτικές προοπτικές.
Γι΄ αυτό, εξάλλου, τον 20ο αι., παρά τις σπουδαίες πολεμικές μας επικρατήσεις και την οργανική συστράτευσή μας σε νικήτριες συμμαχίες, οργανώθηκε επιμελώς συρρίκνωση του εθνικού ζωτικού μας χώρου και περιορισμός της εδαφικής μας επέκτασης παρά την απελευθέρωση ιστορικών εστιών του ελληνισμού.
Τέλος πάντων. Τούτο το σκιαγραφικό σημείωμα δεν προσφέρεται για αναλυτικές πραγματεύσεις.

Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες

Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες 

του Κων/νου Χολέβα, Πολιτικού Επιστήμονος

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί.

Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και εξηγούμεθα :

Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα :